Dutchie incoming

Na Elli's vertrek bleef ik nog even in hetzelfde hostel als Luca en Luca. Lekker veel in de Botanic Gardens gehangen met wijn. In het hostel ontmoetten we 3 Franse meisjes, een andere Duitser (een meisje met vreemde, harteloze opvattingen over mannen), en Dionne. Jeej, eindelijk een andere Hollander! Iedereen zat bij elkaar in de hostelkamer, dus ook ik zat daar vaak. Gespreksstof met Dionne leek oneindig. "Ik ga morgen naar de Blue Mountains. Ga je mee?", vroeg ze op gegeven moment. Wel ja, waarom niet! En zo namen we afscheid van de rest om via een verbluffend mooie, twee uur durende treinreis in Katoomba te arriveren. Wát een verschil met Sydney, op slechts 2 uur afstand met de trein.

We checkten in bij Backpackershostel Blue Mountains. "Vanavond hebben we eindelijk de tijd om even rustig een boek te lezen.", zeiden we vol goede moed. Het bleek echter zo gezellig in de gemeenschappelijke woonkamer dat de boeken ongeopend naast ons op de bank bleven liggen.

De volgende morgen stonden we om 05.15 AM op om de zonsopgang bij de Three Sisters te bekijken. We werden vergezeld door Mike, een Canadees. De bewolking werkte helaas niet mee, maar het uitzicht was hoe dan ook adembenemend. Die middag deden we de Grand Canyon Trail. Wauw... Smalle, uitgehouwen paadjes en traptreden. Overal oerwoudgeluiden, kleurige insecten, camerageile lizzards (ja echt), random watervallen, een natuur dat niet op camera is vast te leggen. Nog nooit heb ik zoiets moois gezien. Ik bedoel, de Zegerplas in Alphen is leuk hoor, met die golfbaan ernaast en de T-steiger enzo, maarja hè... Na de Grand Canyon Trail waren we behoorlijk bezweet en ik kon mijn gehijg niet meer voor mezelf houden. We besloten de Govetts Leap erachteraan te doen. Als we er toch zijn... Aan het eind van de dag telden onze stappentellers 36.427 stappen, in een afstand van 25 kilometer met ontiegelijk veel dalingen en... trappen. Mijn god, een paar keer dacht ik echt dat mijn benen het zouden begeven. We vierden onze persoonlijke overwinningen die avond met een bbq met uitsluitend kangoeroevlees, salade, garlicbread en 'goon'. Wat is 'goon'? Wijn uit een pak, waar we in Nederland onze neus voor ophalen. Hier is het zeer geliefd. Maarja, wat wil je met 4 liter voor 9 dollar? Goon heeft trouwens iets magisch, want je kunt er echt vreemde dingen van doen, hebben we al ontdekt... Maar dat vertel ik misschien later. Of niet :)

De volgende morgen besloten we The Giant Stairway te bewandelen. Dit keer hadden we Leo bij ons. Leo is een local, een echte Australiër. Onze hippie-gids, onze Tarzan op een surfboard, onze gebruinde enthousiasteling met een golvend, zanderig, halflang beachkapsel. Ja, ik was inderdaad een beetje onder de indruk. Voor 3 dagen hadden we onze eigen Australische surfdude-gids. Welk onschuldig, Hollands, blond, lief, klein meisje moet daar nouniet van blozen?

The Giant Stairway heeft 900 steile, gladde, doodenge treden omlaag (omhoog voor de tegenliggers uiteraard). Na opnieuw een schitterende wandeling moesten we ook weer omhoog, via de Furber Steps. Net zoveel, iets minder steil en we namen (nog niet helemaal hersteld van de dag ervoor) héél véél pauzes. Met uitzichten waar je spontaan van in je broek moet plassen, zó gaaf. Van de ene overgroeide rots keken we naar de andere, compleet met waterval en rondscheurende papegaaien en kaketoes.

Terug in het hostel verorberden we met z'n 3en een grote pan vol noodles met groenten en genoten we van een lange douche. Dat laatste uiteraard niet met z'n 3en.

Terug in Sydney checkten Dionne en ik in bij een YHA hostel, meer dan uistekend. 's Avonds stapten we in de hilarische partybus naar een leuke tent waar we onze eigen shotglaasjes vulden vanuit een theepot. Met thee natuurlijk, dûh. We zijn goed opgevoed.

De volgende dag, toen we met Leo op Manly beach lagen, zei ik: "Ik wil ook naar dat surfkamp waar jij heen gaat, Dio." "Ga mee dan." "Oké." Zo gezegd, zo gedaan. Nog een dagje op Bondi beach gehangen, afscheid genomen van Leo en de nachtbus gestapt die ons van Sydney naar Woolgoolga bracht. Vreselijk, het slapen in zo'n bus.

Rond 08.30 AM stapten we uit op de plaats van bestemming. En daar stond hij. De surfdude der surfdudes. Lang en slank, krullend, blond haar tot over z'n schouders, poepbruine huid, kleurrijke, weerspiegelende zonnebril. Hij zette de zonnebril af, stapte met uitgestoken hand in onze richting en zei met vloeiend Australisch accent: "You girls look lost. Are you here for Mojo surfcamp? Okay, cool. Follow me..."

Reacties

Reacties

Wietske

Lieve Sanne, alweer een verslag . Prachtig. Dat was dus topsport. Wat heb je veel gezien en genoten, ik geniet mee.
Dag lieve schat . Pluk de dag Liefs. Oma.

Ti

Wat een gaaf verhaal weer!
X

Ti

Ik ben trouwens wel errug benieuwd naar wat Goon met je heeft gedaan! Haha!

Aukina

En ik naar het vervolg na deze cliffhanger ?

Maxi-Me

Mag die Surfdude nu al niet...
Maar vet verhaal!

Annet

Was een beetje achter met je verhalen. Te druk met Oma. Maar wat lekker ontspannen lezen is dit. The blue mountains prachtig.

Annet

Was een beetje achter met je verhalen. Te druk met Oma. Wat een zalige tijd heb je daar. Blue mountains. Prachtig.

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Travel Active